Toen we gisteren stopten bij Ronny hoorde ik “Tina turner met You’re simply the best” uit de boxen komen, zag ik een versierde woning en onder applaus van vrienden en familie stapte Ronny richting voordeur. Hier heb ik maar één woord voor “VERDIEND”.
Voor zij die het nog niet hadden gehoord. Ronny, Ricky, Eric, Karel en ikzelf waren namelijk al enkele weken zeer nauwgezet aan het trainen om zo goed mogelijk aan de start te verschijnen, het was tenslotte een Europees Kampioenschap. Trainingen bij -17° en +25°, om 21.00 uur ’s avonds nog 4x2000, rekening houden met werk, familie, etc…..
De Heak-ers hadden echter perfect hun 6-weken afgewerkt en stonden er. Ons Denmark-team werd namelijk, net zoals ons Fondteam, ook nog ondersteunt via lactaattesten van Jan Olbrecht en een medische begeleiding van onze sportdokter Peter ’T Seyen.
Zaterdagmorgen 30 mei was het dan eindelijk zo ver en vertrokken we per auto naar het verre Denemarken. 860 km hadden we voor de boeg met als streefdoel het op tijd kunnen afhalen van de loopnummers. Karel, de man die alles op gang bracht, moesten we jammer genoeg achterlaten in België. Een kwetsuur verhinderde hem om met ons mee te gaan.
Rond 17u bereikten we Aarhus. Daar besloten we om ons op te splitsen. Terwijl de mannen hun loopnummers gingen afhalen in het grote stadion van Aarhus (waar ’s avonds het concert van de Eagles zou plaatsvinden), de start en de aankomst gingen bekijken. Reden de vrouwen door naar de Bed en Breakfast waar de koffers werden uitgepakt, de bedden werden gemaakt en de omgeving werd verkend.
’s Avonds gingen de mannen met hun zonen loslopen terwijl de vrouwen de spaghetti “à la Ronny” klaarmaakten. Na het avondeten hebben we nog eens samen het parcours bekeken , strategische punten van bevoorrading besproken en duidelijke afspraken gemaakt. De Belgische (verplicht) truitjes uitgedeeld. De vlaggen , Belgische en natuurlijk die van HEAK, klaargelegd en dan was het bedtijd !
Ontbijt in open lucht voor de vrouwen want de mannen zochten de schaduw binnen op. Het was namelijk nog vroeg maar het zonnetje scheen al behoorlijk. Na het ontbijt trokken de vrouwen naar de zee met de kinderen zodat de mannen zich rustig konden voorbereiden op hun wedstrijd.
Ondertussen stroomden de sms’jes binnen om ons succes te wensen. Merci daarvoor !!
Middag! De temperatuur was ondertussen gestegen naar 25 à 30 graden. De natte kleren van de kinderen werden omgeruild voor droge. De auto’s werden geladen en we vertrokken naar Aarhus. 341 masters zouden gaan strijden voor een Europese titel in hun leeftijdscategorie. Dat bij deze temperaturen en een behoorlijk zwaar parcours, maar dat was natuurlijk voor iedereen gelijk.
Het startschot klonk exact om 14u30. Vrij vlug vormde zich een kopgroep van ong. 10 lopers. Zoals verwacht zat Ronny in deze kopgroep maar ook zijn grootste concurrent Donato. Enkele tientallen meters later volgde een tweede groep lopers met daarin Ricky op kop en ikzelf in het midden.
Op km punt 7 werd duidelijk dat ook Ricky kans zou maken op een medaille. Ikzelf heb daar bewust de groep laten gaan , de mindere trainingskilometers van de laatste weken begonnen door te wegen. Een tiende plaats was haalbaar en daar wilde ik wel voor gaan.
Ronny kon op km punt 13 zijn concurrent loslopen. Ricky daarentegen had het iets moeilijker in zijn groepje waar hij regelmatig in de tang werd genomen door de drie, samenwerkende, Duitsers. Hij bleef echter alert en liep “zijn” koers. Eric had zich in de eerste kilometers gefocust op Christa van Peer (BK veldlopen +50 die later ook brons zou halen bij de W50) om daarna zijn eigen tempo te nemen en te eindigen op een mooie, niet verwachtte, 13 de plaats.
Na de “muur” op 19 km en een laatste lange helling op 20 km liep Ronny als eerste M50 over de meet en was de ontlading in het Belgische kamp natuurlijk erg groot. Toen ook Ricky als 2e M35 de bocht nam was de vreugde nog groter. We hoopten op 1 medaille maar hadden er al 2….Ikzelf kwam 2’ later over de eindmeet in een mooie 10 de plaats. Na aankomst bleek dat de tijd van Ricky, mezelf en deze van Eric ons ook nog een bronzen medaille opleverde in het ploegenklassement. Over een “wauw” gesproken. De champagne kon aanrukken !!!!. Een enorme ontlading van emoties volgde maar dat moet ik je zeker niet vertellen. Een Europees kampioenschap is nu eenmaal niet de “jogging van bommerskonten”.
Na 2x goud en 6x top 10 op het BK veldlopen in Oostende nu Europees Goud, zilver en brons voor het “kleine” maar ondertussen in Limburg “grote” HEAK.
Bedankt aan onze vrouwtjes, kids, familie, loopmakkers, vrienden, Heak-ers, collega’s, Peter ‘T Seyen, Jan Olbrecht en Pascale, Theo, …... Ook dank zij jullie was dit allemaal mogelijk.
Jullie verslaggever.
